DE NAAM
Er zijn verschillende versies bekend van de naam Feijen. Zo wordt regelmatig de eerste e weggelaten: Fijen. De zogenaamde lange ij en de griekse y worden door elkaar gebruikt: Fyen dan wel Feyen.

Waar de naam vandaan komt en of wat de naam betekent is onbekend. Eén van de verklaringen is dat de naam kan worden teruggevoerd op de van oorsprong Germaanse persoonsnaam 'Fagin' (= vrede). In het Middelduits en Limburgs zou de -agi- tot -ei- zijn samen getrokken. Een andere verklaring is dat de naam is afgeleid van de naam 'Sophia'.

Geografisch komt de naam voor in de buurt van het Duitse Lingen. Een aantal boerderijen zouden daar de naam Feijen dragen. De naam van het gehucht Feijen nabij Trier in Duitsland is terug te voeren op het Latijnse woord 'vignum' dat wijn betekent. Deze naam zou verwantschap hebben met Vianen en Vianden in Luxemburg

De naam Feijenoord wordt al in de twaalfde eeuw in de geschiedenis van de stad Rotterdam genoemd. Waarschijnlijk betreft dit een afleiding van de voornaam Feije.

Oude vindplaatsen (1280-1344) van de familienaam Feijen (vorm: Faien/Fagin) zijn in het 'Oudste Goederenregister' van Oudenbiezen. In 1300 is de naam terug te vinden in Tervuren en in de 15^e eeuw in Antwerpen.

In de geschiedenis van de stad Hamont wordt in 1502 ene Willem Fijen van Hamont genoemd die een lening verstrekte ten bate van de aanleg van stadsmuren. In het overzicht van de burgemeesters van de stad Hamont staan vele Feijens vermeld . Opvallend zijn de verschillende spellingswijzen terwijl de verschillende burgemeesters waarschijnlijk wel familie van elkaar waren.

 DE VERSPREIDING VAN DE FAMILIE FEIJEN
Waarschijnlijk kunnen er twee 'stambomen' worden onderscheiden: een noordelijke, protestantse stamboom (Drente, Groningen, Friesland), afgeleid van de voornaam Feije en een zuidelijke, rooms-katholieke stamboom uit (Belgisch) Limburg. (Hamont).

Via de handel kwam de Hamontse familie in het begin van de vorige eeuw in de Hoekse Waard terecht. Later verhuisde de gehele familie naar Rotterdam en Schiedam. Parallel kwamen er een aantal geestelijken naar de Noordelijke Nederlanden, waarschijnlijk om er de missie te bedrijven. Eén daarvan was pastoor in de schuilkerk van het Zuid-Hollandse Moordrecht. Zijn portret, een olieverfschilderij, heeft tot in de twintiger jaren in deze, nog functionerende kerk, gehangen maar is sindsdien spoorloos verdwenen

Een pentekening naar dit olieverfschilderij bevindt zich in het Centraal Museum (Catharijne Convent) te Utrecht en is hieronder afgebeeld.